Lausn á umferðarvandanum

Ég er með hugmynd að lausn á umferðarmálum á Íslandi, ja eða allavega á höfuðborgarsvæðinu. Það eru varla margir staðir úti á landi með fjölreina akbrautir og annað í þeim dúr.

1. Mjókkum akbrautir

Já, þið heyrðuð í mér. Mjókkum akbrautir. Íslendingar kunna hvort eð er ekkert að keyra á götum með fleiri en eina akrein í hvora akstursstefnu. Svína hægri, vinstri. Gefa ekki stefnuljós, og furðanlega margir halda að vinstri akreinin sé til þess gerð að dóla í rólegheitunum við hliðina á bílunum á þeirri hægri. Þessi vandamál verða úr sögunni ef við leggjum aukaakreinar af.

2. Burt með hringtorgin, inn með umferðarljósin

Þeir tilheyra blessunarlega fámennum hópi, umferðarlúðarnir sem ekki kunna á umferðarljós, en það er hinsvegar tómlegt og einmanalegt á félagsfundum okkar elítunnar sem kunnum að aka um hringtorg.

Hvernig stendur á því að þegar fólk ekur út af tvíakreina hringtorgi út á breiða akbraut að það virðist halda að það megi bara velja sér akrein? Það er óþolandi að aka á ytri hring og vera að fara útaf hringtorgi út á hægri akrein, þegar einhver sveitalubbi á rúnkjeppa svínar fyrir mann, af innri akrein – yfir á hægri akrein.

Ekki það. Ég hef svosum gaman að því að liggja á flautunni í góðar 15 sekúndur.

3. Leggjum niður gangbrautir

Gagnslausasta fyrirbæri umferðarmenningarinnar. Veitir sömu fölsku öryggiskennd og björgunarvesti í flugvélum. Það er varla til akandi kjaftur sem stoppar við gangbraut, og oftar en ekki hafa ökumenn flautað á mig þar sem ég hef dirfst að trufla þá með því að ganga út á gangbraut. Eina fólkið sem fær menn til að stoppa við gangbrautir eru óléttir skátar á áttræðisaldri með barnavagn og bekk af leikskólakrökkum í eftirdragi.

Þar hafið þið það. Heildarlausn á umferðarvandanum... eða alltént umferðarpirringnum.

Og enginn segir neitt

Ég var að spá í þetta með páskaeggin.

 

Ég held að flestir geti sætt sig á að páskar, einsog við ættum að þekkja þá, séu kristin hátíð lituð af siðum frjósemishátíða fyrri tíma.

 

Páskaeggið og páskaunginn ofan á því eru klárlega tákn frjósemishátíðanna. Ekki beint kristin tákn, en svosum langt frá því and-kristin, þannig að jafnvel þeir allra "heilögustu" ættu að geta sætt sig við þau.

 

Ég er ekkert smámunasaur þegar kemur að þessum hátíðum... kæmist til að mynda vel af án jólatrés á jólum... en finnst engum öfugsnúið að troða fyrst Strumpafígúrum, og svo núna í seinni tíð einhverjum Púkagrýlum ofan á páskaeggin?

 

Mér finnst einhvernveginn Púkar og upprisa Krists ekki beint eitthvað sem maður setur í sama réttinn :)

Frábær færsla!

Ég fékk alveg frábæra hugmynd að bloggfærslu, en er því miður of þreyttur og kraftlítill til að koma henni í orð. Lesendur verða bara að taka viljann fyrir verkið.

barnaland.is

Í dag, og jafnvel undanfarna daga - er ekki viss var að vakna úr móki, hefur plebbavefurinn barnaland.is verið mikið í umræðunni vegna þess að einhver konukind notaði þann miðil til að spúa út úr sér ærumeiðingum í blindum ofsa misskilinnar réttlætisfullnægingar.

 

Landinn er sjokkeraður, sár og svekktur.

 

Ég er aftur á móti ekkert sérlega sjokkeraður, þannig. Það eru þarna aðrir hlutir sem fara meira fyrir brjóstið á mér en þetta. Ég er löngu orðinn ónæmur fyrir því að lesa ærumeiðingar, slúður, og heimskuleg ummæli og láta þau sem vind um eyru þjóta, ég meina - fólk ætti nú að vera í ágætis þjálfun, því eitthvað selst jú DV. 

 

Athygli mín var annars nýlega vakin á þessarri síðu og það eru aðrir hlutir þar sem sjokkera mig meira en þetta mál. Nú á ég ekki börn og einhverjir eiga væntanlega eftir að ranghvolfa augunum og segja sem svo "Þú veist ekki hvað þú ert að tala um - þetta breytist þegar þú eignast börn sjálfur"..... Prump. Ég held að það sé kominn tími til að sett séu lög þess efnis að nú sé komið nóg. Barnafólk megi ekki lengur nota þessa afsökun sem einhvern lokahnikk í "rökræður" þar sem börn eru að einhverjum hluta viðfangsefnið. Allskonar hálfvitar (er ég að skjóta mig í fótinn?) mega hafa álit á þjóðmálunum án þess að þingmenn segi "Þú veist ekki hvað þú ert að tala um - þetta breytist þegar þú ferð á þing".

 

Það sem fer mest fyrir brjóstið á mér eru allar hinar síðurnar þarna. Til að friða nú aðeins þá sem eru ósammála ofangreindri tillögu minni að lagasetningu og gefa þeim smá tíma til að þurrka froðuna úr munnvikunum þá er rétt að ég taki fram að ég skilji vel að fólk vilji dásama og upphefja börn sín, það er jú ekki nema eðlilegt..., en þessar hrikalega illa skrifuðu, ósmekklegu síður gera blessuðum sakleysingjunum síður en svo hátt undir höfði, að mínu mati.

 

Ég hef nú svosum ekki skoðað neinn meginþorra þessarra síðna, er ekki í rannsóknarblaðamennskugírnum, og það er hvort eð er í tísku að skrifa órökstuddar ásakanir þessa dagana, en af þeim síðum sem ég hef skoðað þá hef ég tekið eftir neðangreindum þáttum sem fara meira fyrir brjóstið á mér en meintar ærumeiðingar:

 

1. Grunnskólar landsins ættu að standa að endurmennturnarkúrsum í einfaldri stafsetningu og réttritun, og bjóða verðandi foreldrum námskeið í þeim fræðum.

 

2. "Ég heiti Doddi og er þriggja mánaða..." Að skrifa fyrir hönd barnsins í fyrstu persónu er ósmekklegt og í sama flokki sýrópsvæmni og þegar fólk talar um dýrin sín sem börn: "Á pabbi að fara með þig út að ganga!?"

 

3. Pastellitir, Michelangelískir englar, hvolpar, kettlingar, og annað myndrænt efni í svipuðum dúr hefur svosum fyrir löngu fest sig í sessi sem "barnakrúttlegt", en það sem fæstir skilja er að svona efni er vandmeðfarið þar sem það getur auðveldlega farið yfir strikið og valdið meltingartruflunum hjá lesandanum. Einhver þarf að kenna fólki að gæta hófsemi og smekkvísi í uppsetningum þessarra vefsíðna.

 

4. Í fjórða og síðasta lagi... hversvegna setur fólk upp opnar vefsíður með öllum upplýsingum um börnin sín? Upplýsingum sem það myndi aldrei birta um sig sjálft? Upplýsingum sem aðeins nákomnir hafa einhvern áhuga á... ja og svo auðvitað ókunnugir með óeðlilegar kenndir...

 

24/7 my ass... 28/6 er málið

Of lítill tími á dag? Of lítill svefn?

þetta hérna er lausnin: http://www.dbeat.com/28

Þættir af klæðskiptingum og smekkleysu

Undirritaður lét sig að sjálfsögðu ekki vanta á uppistand Eddie Izzards sem fram fór í plebbalega kjallaranum á Hótel Íslandi síðastliðið kvöld.

 

Sjóvið byrjaði nánast á slaginu níu, húsið opnaði átta, en ég beið í biðröð fyrir utan frá klukkan sex, þvílíkar voru aðfarirnar.

 

Ég hef nú svosum kannski ekki efni á að amast, þar sem nokkrir vina minna fengu að smeygja sér í röðina hjá okkur, en það fór mikið fyrir brjóstið á mér hvað röðin virtist lengjast mikið eftir því sem á leið.... fyrir framan mig.

 

Eddie stóð svo sannarlega undir væntingum, sem er ekkert sjálfgefið þar sem þær væntingar hafa verið byggðar upp á ca. tíu ára tímabili og stigmagnaðar af reglubundnum rítualískum upprifjunum á nánast öllu hans upptekna efni. Hann kom með mikið af nýju efni í bland við gamalt og gott, sem þó var allt með ferskum keim. Kappinn var - nærstöddum til mikillar furðu - klæddur venjulegum karlmannsfötum. Einhverjir vilja meina að hann hafi þarna aðeins svikist um með því að sleppa kvenmannsfötunum, en ég hef aðra kenningu:

 

Hann er einfaldlega svo mikill klæðskiptingur að hann tók tvo fasa, þar sem flestir láta sér nægja einn. Hann var einskonar hreiðraður transvestite: (Izzard * transvestite) * transvestite.

 

Mínus og mínus gera plús, og allt það.

 

Sýningin var sumsé í heild sinni snilld. Lokin skyggðu þó aðeins á ánægju mína þegar landar mínir sýndu svo klárlega að við erum ennþá torfbæjafólk inni við beinið. Einhverjir ræpandi nerðir þurftu að stökkva upp á svið og veitast að kappanum í spenningi sínum, með faðmlögum og ótilheyrandi væntumþykjumerkjum, sem við "eðlilega" fólkið geymum fyrir ættingja og nána vini. Við sem úti í sal sátum gátum ljóslega séð að Izzard sjálfum þótti aðeins of langt gengið.

 

Upphitararnir stóðu sig.... misjafnlega. Þorsteinn Guðmundsson var góður, nokkuð klúr, en fjári fyndinn. Að Pétur Jóhann Sigfússon hinsvegar hafi einhverntímann verið valinn fyndnasti maður landsins finnst mér bara segja meira til um að lítil samkeppni hafi verið til staðar á þeim tíma en hans hæfileika til að skemmta áhorfendum.

 

Eyðsla

Ég vinn á skrifstofu.

 

Á stórum skrifstofum fær maður prýðistækifæri til að skoða fjölbreytni mannlífsins. Maður sér allskonar fólk með allskonar siði gera allskonar hluti á allskonar hátt. Ég er almennt ekkert nema umburðarlyndið og ánægjan þegar kemur að fólki sem vill gera hlutina öðruvísi en ég, en eitt fer alveg afskaplega fyrir brjóstið á mér, og það er óþörf eyðsla, einskonar sinnuleysi fyrir umhverfi og auðlyndum.

 

Ég er ekkert hrópandi vinstri-grænn, með barmmerki í flauelsjakkanum og íklæddur áprentuðum bol með andlitsmynd af Che Guevara, en mér þykir óþarfa eyðsla bera vott um dofið skeytingarleysi.

 

Hér innan skrifstofunnar er lítil undirdeild, sem telur ca. 15-20 manns, þar sem þessi eyðslumenning er sérstaklega áberandi. Starfsmenn þessarar deildar virðast yfir það hafnir að notast við kaffibolla sem fyrirtækið skaffar starfsmönnum afnot af, og þurfa þeir því einhverra hluta vegna alltaf að notast við einnota plastbolla.... og tvo í senn.

 

Eitthvert sinnið benti ég þeim nú á þessa prýðisbolla sem finna má í aðgengilegum eldhússkáp, en þeir brostu bara og muldruðu eitthvað óskiljanlegt..., væntanlega hræddir við að smitast af ebola eða kóleru.

 

Nýlega hef ég svo tvisvar rekist á menn sömu deildar á karlaklósettinu, og eftirfarandi dæmi er lýsandi fyrir þá upplifun.

 

Á salerninu er boðið upp á pappírsþurrkur til að þerra hendur sínar, og hefur mér með lagni tekist að þerra mig þurran með aðeins einni þurrku. Því furðar vart engan að ég hafi staðið einsog í losti og horft á þennan samstarfsmann minn draga út 7 þurrkur, rétt strúka af höndum sér og henda þeim að svo búnu í ruslið... nánast ónotuðum.

 

Þetta finnst mér einfaldlega heimska.